روستای نانواکلا در دهستان ناتل رستاق بخش چمستان شهرستان نور قرار دارد . جمعیت این روستا در سرشماری نفوس و مسکن سال 1385 برابر با 160 نفر و در سال 1395 برابر با 188 نفر است. هرچند جمعیت این روستا نسبت به روستاهای اطراف مانند مغانده ، چمازکلا و سنگینده کمتر است ، اما وجود مکان زیارتی امامزاده بلال و آرامستان آن مرکزیت قابل توجهی را به این روستای زیبا داده است .
کپ دهکده ای است ییلاقی از توابع بخش مرکزی شهرستان نور استان مازندران .
در رویان جاده فرعی به سمت آبشار آب پری وجود دارد. در پنج کیلو متری از آبشار به دو راهی کدیر -بلده می رسید. مسیر سمت چپ به سمت بلده می رود. ۴۰ کیلو متر بعد از دو راهی بلده در قسمت راست، جاده روستای بسیار زیبایی به نام” کپ ” وجود دارد. کپ از دو قسمت اولیا و سفلی تشکیل شده است. با وجود این که برخی از امکانات مانند آب لوله کشی ، برق و تلفن در این روستا وجود دارد اما مقداری از بافت قدیمی این روستا باقی مانده است .
اهالی روستا با توجه به ارتفاع بالای روستا در ابتدا سکونت دائم در این روستا داشتند ، و به کشاورزی و دامداری مشغول بودند. اهالی این روستا در سالیان دور بیشتر گندم می کاشتند . با توجه به قدمت بعضی از ابنیه به نظر می رسد قدمت کپ علیا بیشتر بوده و مردم آنها بیشتر کشاورز بودند . خاندان ترک رئیس ، شیخ اعظمی ها ،مقصودی ها ، سادات ، منصوری ها ، مفیدی ها،نصیری ها ، قاسمی ها ، شریفی ها و خاندان های دیگر از جمله خاندان های ساکن در این روستا هستند ، که از حیث تعداد خاندان های ترک رئیس ، مقصودی ، سادات و شیخ اعظمی ها (اکبرتبار) از عمده جمعیت این روستا را شامل می شوند . بعد از ورود مدرنیزاسیون به ایران این جمعیت به شهرها و روستاهای شهرستان های نور ، نوشهر ، چالوس و محمودآباد پراکنده شده اند . روستای کپ در حال حاضر از یک روستای با فعالیت های کشاورزی و دامداری که در سالیان دور در آن رایج بود فاصله گرفته و تبدیل به یک روستای تفریحی شده است و به دلیل ارتفاع روستا و آب هوای بکر آن اکثر ساکنین آن در فصل های گرم سال برای استراحت به این روستا می آیند. نکته قابل توجه این است که این روستا دارای سرمایه اجتماعی قابل توجهی در چهار شهرستان می باشد .
کالج روستایی است در 35 کیلومتری شهر رویان و 40 کیلومتری شهر نور در استان مازندران. برای رسیدن به این روستا، باید جاده جنگلی و کوهستانی نور به بلده که به جاده (آبشار) آب‌پری مشهور است را در پیش بگیرید و پس از گذر از آبشار آب‌پری و همچنین آبشار حرام‌او، به مقصد برسی. این روستا از دو محله تشکیل شده: بالامحله که به سلارمحله یا سالارمحله مشهور است و پایین‌محله که به کلاگرمحله می‌شناسندش. در سلارمحله همه نام خانوادگی‌ها یا سالاریان است، یا سالار و یا دیوسالار. اما در کلاگرمحله تنوع نام خانوادگی‌ها بسیار است: کوزه‌گر کالجی ، فخاری، حسینی، مجتهدزاده، واعظ زاده، حق‌جو، حقایقی، محمدی، لسانی، بشارتی، سپهری، جهانشاهی و... . امروزه این روستا برخلاف گذشته‌اش، سکنه دائم ندارد و تنها در روزهای تابستان که هوای نور و رویان بسیار گرم و شرجی است، اهالی به خانه‌ها و ویلاهای‌شان در کالج پناه می‌آورند تا شبِ سردِ تابستانی را در آنجا تجربه کنند.
اینکه «کالج» (Kalej) به چه معنا است، بحثهای زیادی را دامن زده است. اما بیشتر افراد بر این باورند که کالج از «کاله» گرفته شده که در گویش مازنی هم به معنای منطقه سکونت است و هم به معنای پستان گاو شیرده. «ج» انتهای این واژه نیز برای انتساب است که در بسیاری از روستاهای این منطقه دیده می‌شود. مانند نیما که اهل یوش بود و یوشیج خوانده شد و یا طایفه نائیج و... . پیشینه این روستا دست‌کم تا هقت سده یش می‌رسد؛ زمانی که در سال 743 هـ.ق. امیر وجیه‌الدین سربداری در جنگ با پادوسپانان -پادشاهان محلی این منطقه- شکست خورد، دستگیر و کشته شد و نهایتاً جسدش در نزدیکی «کالج‌رود» به خاک سپرده شد. در بحرالانساب نوشته محمدعلی گلپایگانی نیز اطلاعاتی بسیار اغراق‌آمیز و غیرمستند درباره شکوه کالج در گذشته نوشته شده است. در گورستان قدیمی این روستا سنگ قبرهایی با خط کوفی بوده که برخی اهالی به آنها «گبری» می‌گویند و معتقدند متعلق به زردشتی‌ها بوده است. مهمترین شخصیت سیاسی برخواسته از این روستا، سالارفاتح است که در فتح تهران به دست مشروطه‌خواهان نقش به‌سزایی داشت. از میان چهره‌های مذهبی این روستا نیز می‌توان به شیخ تقی مجتهد کلاگر اشاره کرد که از روحانیون اواخر قاجار و جد پروفسور پیروز مجتهدزاده است.
کالجی ها در گذشته برای رفتن به تهران از راهی استفاده می‌کردند که امروزه به‌طور کامل متروکه شده و به جز کوهنوردان، کسی آنرا نمی‌پیماید. این راه از بلده و یالرود، پس از گذشتن از چند کوه و تپه به فشم و لواسان می‌رسید که البته در زمستان به دلیل سرما و برف، کسی از آن استفاده نمی‌کرد. کاروانسراهایی در این راه ساخته شده بود که هنوز آثاری از آنها باقی مانده است.
در این روستا چندین امامزاده و مکان مقدس مذهبی وجود دارد. امامزاده «احمد و مختار» مشهورترین‌شان است. این امامزاده گاهی به صورت احمدِ مختار و گاهی به صورت احمد و مختار تلفظ می‌شود و برای همین هنوز کسی نتوانسته با قطعیت درباره تعدادشان حرفی بزند. حتی برخی اهالی از امامزادگان «احمد و محمود و مختار» در اینجا حرف می‌زنند. بنای قدیمی این امامزاده که کاهگلی و به‌صورت اتاقی با درازای تقریبی 15، پهنای 6 متر و دارای سقف شیروانی بود تخریب و بنایی جدید به سبک سایر امامزاده‌های کشور با گنبد طلایی ساخته شده است . امامزاده «طاهر و مطهر» نیز در این روستا است و نامش همان مشکل و مسئله را دارد؛ یعین برخی آنرا طاهرِ مطهر و برخی طاهر و مطهر می‌نامند. همچنین بر روی کوه روبروی این روستا زیارتگاهی به نام «حلیمه خاتون» وجود دارد که دسترسی به آن نیاز به یک کوهنوردی نفس‌گیر یک‌ساعته دارد. امامزاده ابوطالب روستای دینکوه، امامزاده جعفر روستای پِس‌پِرِس، سیده خانم روستای کپ و همچنین امامزاده بیژن روستای کپ (که چند سالی است بحثهایی درباره امامزاده بودنش مطرح است) نیز جزو زیارتگاه‌هایی است که اهالی این روستا به آنها ارادت دارند.
بازی را در گویش تبری «کا» می‌گویند. بازی‌های رایج در این روستا به سه دسته پسرانه، دخترانه و بازی با حیوانات تقسیم‌بندی می‌شود. بازی‌های پسرانه معمولاً نیازمند تحرک بالایی است و تعدادشان هم زیاد است: آغوزکا، کَمَرون کا، بورده‌بورده‌کا و... . بازی‌های دخترانه در عوض تعدادشان اندک است و خلاصه می‌شود به عروسک‌بازی، خاله‌بازی و لیلی‌بازی (که پسرها هم این بازی را داشتند). سگ‌بازی، خروس‌بازی، گاوبازی و... که نیازمند جنگ انداختن چند حیوان بود نیز در این روستا طرفدارانی داشت. به جز اینها می‌توان به کشتی و انواع آن در میان مازنی‌ها به‌طور عام و کالجی‌ها به‌طور خاص اشاره کرد. پیش از کشتی لوچو که مشهورترین کشتی محلی این منطقه است، کشتی‌گیران برای گرم کردن بدن‌شان دوروم می‌رفتند. دوروم یک نوع رقص بسیار پرتحرک برای مردان است که به نوعی تکنو می‌مانَد.
از مهمترین مراسم سالیانه خاص این منطقه می‌توان به «نرزما شو» و نیز «سیزده‌تیرماشو» اشاره کرد که زمان‌شان بر اساس گاه‌شماری تبری مشخص می‌شود. نرزما شو اکنون در آغاز تیرماه و سیزده‌تیرماشو در اوایل آبان برگزار می‌شود. همچنین هرگاه بارندگی زیادی صورت می‌گرفت، رسمی در این روستا به نام «مم‌ممه‌شو» وجود داشت که پیرزنی یک سه‌پایه فلزی بر سر می‌گذاشت و توی کوچه‌های روستا می‌گشت و همینطور که با انبر گل‌های جلوی خانه‌ها را به هم می‌زد می‌گفت: «تیل پِشپِشو کمِّه؛ مَم مَمِه شو کِمِّه» و اهالی خانه‌ها هم به او هدایایی می‌دادند که عمدتاً غذایی بود و همه اینها به امامزاده احمد و مختار روستا اهدا می‌شد. به این طریق درخواست بند آمدن باران می‌کردند.
در کنار کشاورزی و دامداری که تقریباً در همه روستاهای ایران رایج بود، در کالج اهالی پایین‌محله به کوزه‌گری هم می‌پرداختند و به واسطه اینکه شغل بیشترشان کوزه‌گری بود، پایین‌محله را به کوزه‌گرمحله یا کلاگر محله که همان معنا را می‌دهد می‌نامیدند. ساخته‌های سفالی این محله به شهرها و روستاهای اطراف برده و فروخته می‌شد.
خانه‌های این روستا یا با کاه‌گل و چوب ساخته می‌شد که مشهور به کَلچو خِنِه (Kalchu Xene) و متعلق به افراد عادی بود، و یا با سنگ و کاه‌گل ساخته می‌شد که به نام چینه‌خنه (Chine Xene) شناخته می‌شد و افراد پولدار در آن ساکن می‌شدند. خانه‌ها دوطبقه ساخته می‌شد تا از طبقه پایین عمدتاً به‌عنوان انبار و از طبقه بالا برای زندگی استفاده کنند. وسایل زندگی هم اندک بود که معمولاً یا در صَنِّخ (Sannex= صندوق) چوبی می‌گذاشتند و یا در چارشو یا چادرشب. امروزه خانه‌های زیبای قدیمی این روستا در حال جایگزینی با ویلاهایی جدید است و بی‌ربط به فرهنگ و تاریخ آنجاست. با توجه به تغییرات گسترده‌ای که در ساختار فیزیکی و اجتماعی روستا رخ داده، هاشمی مقدم بنا به سفارش موسسه آموزش عالی مازیار رویان اقدام به ثبت و ضبط فرهنگ شفاهی و قدیمی این روستا نمود و از آنجا که مخاطبان این اثر عمدتاً اهالی همان روستا در شهرهای اطراف خواهند بود، لذا با یک اثر توصیفی –و نه تحلیلی- روبرو هستیم. این اثر همچون یک مردم‌نگاری کلاسیک، به ارائه توضیحاتی درباره جغرافیا، تاریخ، معماری، اقتصاد و مشاغل، باورهای دینی، خوراک و پوشاک محلی، هنر و بازی‌ها، رویدادهای مهم زندگی، جشنها و مراسم مهم، افسانه‌ها و باورهای عامیانه، و گویش محلی پرداخته است. کتاب در بخش پیوست دارای یک شعر محلی نسبتاً طولانی درباره کالج، واژه‌نامه و تصاویر رنگی است.
مطالب فوق از کتاب زیر استخراج شده است :
هاشمی مقدم، امیر (1392)، مردم‌نگاری روستای کالج، تهران: دریچه‌نو
ایران در سال ۲۰۰۹ از نظر شاخص تبعیض جنسیتی در گزارش مجمع جهانی اقتصاد در میان ۱۳۴ کشور در ردیف ۱۲۸ قرار گرفت و در سال ۲۰۰۷ از لحاظ شاخص GEM که مرتبط با میزان مشارکت زنان می‌باشد در رتبه ۸۷ از میان ۹۳ کشور محاسبه شده قرار داشت، در سال ۲۰۰۶ ایران از نظر شاخص‌های توسعه مسایل زنان، در رتبه ۸۴ قرار داشت و میزان درآمد مردان به‌طور متوسط دو و نیم برابر زنان بود .
میزان بیکاری زنان در سال2006 تقریبا ۱۷۰ درصد مردان بوده‌است.طبق گزارش مرکز آمار ایران، در ۱۳۹۷ از صد در صد جمعیت شاغل در ایران ۱۸٫۲ درصد یعنی حدود ۴٫۳۴ میلیون را زنان تشکیل می‌دهند. از ۳ میلیون ۲۶۰ هزار نفر بیکار، ۱۰۱۰۶۰۰ یعنی ۳۱ درصد را زنان تشکیل می‌دهند. بر اساس همین گزارش نرخ مشارکت اقتصادی زنان ایران ۱۰ درصد کمتر از زنان خاورمیانه است ، اما زنان بسیاری در انقلاب ۱۳۵۷ شرکت داشتند.
زنان در جامعه حال حاضر ایران از نظر اشتغال به دو گروه زنان شاغل و زنان خانه دار تقسیم می شوند.هریک از این گروه با مشکلات عدیده ایی روبرو هستند که برخی خانوادگی و برخی اجتماعی است . با بدتر شدن وضعیت اقتصادی کشور یکی از اقشاری که در کار خود با مشکل مواجه می شوند زنان خانه دار هستند ، زیرا در بحران های اقتصادی مدیریت اقتصادی خانواده در جامعه ایران که بیشتر در اختیار زنان خانه دار است قطعا دستخوش بحران خواهد شد . این قشر ، طبقه ایی از اجتماع هستند که نتنها مدیریت اقتصادی خانواده بلکه مدیریت اجتماعی ، عاطفی و تربیتی خانواده را نیز برعهده دارند . مشکلات حال حاضر کشور ایران سازمان خانواده را نشانه رفته است و مدیران ارشد کشور اگر این نگاه را نداشته باشند قطعا آینده ایران را دستخوش بحران کرده اند .
در اصل 11 آمده است : « ... دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است سیاست کلی خود را بر پایه ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش پی گیری به عمل آورد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد.»
اصل 14 ، دولت موظف شده است نسبت به افراد غیر مسلمان با اخلاق حسنه و قسط و عدل اسلامی عمل نماید و حقوق انسانی آنان را رعایت کند.
اصل 21 بر وظیفه دولت در قبال زنان تاکید کرده و می گوید: « دولت موظف است حقوق زن را در تمام جهات با رعایت موازین اسلامی تضمین نماید و این امور را انجام دهد: ایجاد زمینه های مساعد برای رشد شخصیت زن واحیای حقوق مادی و معنوی او، حمایت مادران، بالخصوص در دوران بارداری و حضانت فرزند و حمایت از کودکان بی سرپرست، ایجاد دادگاه صالح برای حفظ کیان و بقای خانواده، ایجاد بیمه خاص بیوگان و زنان سالخورده و بی سرپرست، اعطای قیمومت فرزندان به مادران شایسته در جهت غبطه آنها در صورت نبودن ولی شرعی. »
اصل 28 ، دولت موظف شده است با رعایت نیاز جامعه به مشاغل گوناگون برای همه افراد امکان اشتغال به کار و شرایط مساوی برای احراز مشاغل را ایجاد کند.
اصل 29 ، برخورداری از تامین اجتماعی از نظر بازنشستگی، بیکاری، پیری، از کار افتادگی، بی سرپرستی، در راه ماندگی، حوادث و سوانح و نیاز به خدمات بهداشتی و درمانی و مراقبت های پزشکی به صورت بیمه و غیره حقی است همگانی .دولت مکلف است طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم , خدمات و حمایت های مالی فوق را برای یک یک افراد کشور تامین کند.
اصل 30 نیز دولت را موظف کرده است که وسائل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسائل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد.
در اصل 31 قانون اساسی آمده است: «داشتن مسکن متناسب با نیاز، حق هر فرد و خانواده ایرانی است .دولت موظف است با رعایت اولویت برای آنها که نیازمندترند, بخصوص روستانشینان و کارگران زمینه اجرای این اصل را فراهم کند.»
اصل 141 نیز تاکید دارد که رئیس جمهور، معاونان رئیس جمهور، وزیران و کارمندان دولت نمی توانند بیش از یک شغل دولتی داشته باشند.
اصل 49 ، دولت موظف است ثروتهای ناشی از ربا، غصب، رشوه، اختلاس، سرقت، قمار، سوء استفاده از موقوفات، سوءاستفاده از مقاطعه کاریها و معاملات دولتی، فروش زمینهای موات و مباحات اصلی، دایر کردن اماکن فساد و سایر موارد غیر مشروع را گرفته و به صاحب حق رد کند و در صورت معلوم نبودن آن به بیت المال بدهد.
اصل 52 به وظیفه دولت درقبال بودجه بندی سالانه در کشور اشاره دارد و بیان می کند که بودجه سالانه کل کشور به ترتیبی که درقانون مقرر می شود از طرف دولت تهیه و برای رسیدگی و تصویب به مجلس شورای اسلامی تسلیم می گردد.
اصل 88 قانون اساسی بر لزوم پاسخ گویی هیات وزیران و شخص رییس جمهور در قبال مجلس تاکید دارد و در
اصل89 نیز بر حق مجلس در خصوص استیضاح رییس جمهور و هیات وزیران اشاره دارد.
اصل103 ، استانداران، فرمانداران، بخشداران و سایر مقامات کشوری که از طرف دولت تعیین می شوند در حدود اختیارات شوراها ملزم به رعایت تصمیمات آنها هستند.
فصل 9 قانون اساسی، اختصاص به قوه مجریه دارد. البته بیشتر اصول در این فصل، مربوط به امور تشکیلاتی دولت است اما اصولی از این فصل نیز به ماهیت کار دولت و رییس جمهور ارتباط دارد.
اصل 122 ، رئیس جمهور در حدود اختیارات و وظایفی که به موجب قانون اساسی و یا قوانین عادی به عهده دارد در برابر ملت و رهبر و مجلس شورای اسلامی مسئول است .
اصل 123 ، رئیس جمهور موظف است مصوبات مجلس یا نتیجه همه پرسی را پس از طی مراحل قانونی و ابلاغ به وی امضا کند و برای اجرا در اختیار مسئولان بگذارد.
اصل 126 ، رئیس جمهور مسئولیت امور برنامه و بودجه و امور اداری و استخدامی کشور را مستقیما بر عهده دارد و می تواند اداره آنها را به عهده دیگری بگذارد.
اصول 128و129 نیز وظیفه تصویب پیشنهاد وزیر امور خارجه برای تعیین سفرا، امضای استوارنامه آنان و پذیرش استوارنامه سفرای کشورهای دیگر و همچنین اعطای نشانهای دولتی را بر عهده رییس جمهور نهاده است.
اصل134 نیز تصریح می کند: «ریاست هیات وزیران با رئیس جمهور است که بر کار وزیران نظارت دارد و با اتخاذ تدابیر لازم به هماهنگ ساختن تصمیم های وزیران و هیات دولت می پردازد و با همکاری وزیران، برنامه و خط مشی دولت را تعیین و قوانین را اجرا می کند. در موارد اختلاف نظر و یا تداخل در وظایف قانونی دستگاه های دولتی در صورتی که نیاز به تفسیر یا تغییر قانون نداشته باشد، تصمیم هیات وزیران که به پیشنهاد رئیس جمهور اتخاذ می شود لازم الاجراست. رئیس جمهور در برابر مجلس مسئول اقدامات هیات وزیران است .»
اصل 137 ، هر یک از وزیران مسئول وظایف خاص خویش در برابر رئیس جمهور و مجلس است و در اموری که به تصویب هیات وزیران می رسد مسئول اعمال دیگران نیز هست .
اصل 138 نیز می گوید: «علاوه بر مواردی که هیات وزیران یا وزیری مامور تدوین آئین نامه های اجرائی قوانین می شود، هیات وزیران حق دارد برای انجام وظایف اداری و تامین اجرای قوانین و تنظیم سازمان های اداری به وضع تصویب نامه و آئین نامه بپردازد. هر یک از وزیران نیز درحدود وظایف خویش و مصوبات هیات وزیران حق وضع آئین نامه و صدور بخشنامه را دارند ولی مفاد این مقررات نباید با متن و روح قوانین مخالف باشد...»
اصل 139، صلح دعاوی راجع به اموال عمومی و دولتی یا ارجاع آن به داوری در هر مورد موکول به تصویب هیات وزیران شده است.
اصل 141 نیز تاکید دارد که رئیس جمهور، معاونان رئیس جمهور، وزیران و کارمندان دولت نمی توانند بیش از یک شغل دولتی داشته باشند.
اصل 142 نیز بر لزوم رسیدگی به دارایی رئیس جمهور، معاونان رئیس جمهور، وزیران و همسر و فرزندان آنان قبل و بعد از خدمت توسط رئیس قوه قضائیه تاکید دارد.
اصل 147، دولت باید در زمان صلح از افراد و تجهیزات فنی ارتش در کارهای امدادی، آموزشی، تولیدی و جهاد سازندگی با رعایت کامل موازین عدل اسلامی استفاده کند؛ در حدی که به آمادگی رزمی ارتش آسیبی وارد نیاید.
اصل 151 ، دولت موظف است برای همه افراد کشور برنامه و امکانات آموزش نظامی را بر طبق موازین اسلامی فراهم نماید به طوری که همه افراد همواره توانایی دفاع مسلحانه از کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران را داشته باشند
اصل 151 نیز دولت موظف شده است که برای همه افراد کشور برنامه و امکانات آموزش نظامی را بر طبق موازین اسلامی فراهم نماید به طوری که همه افراد همواره توانایی دفاع مسلحانه از کشور و نظام جمهوری اسلامی ایران را داشته باشند.
سازمان های مردم نهاد، سمن ها یا NGO ها در کلی‌ترین معنای خود، به سازمانی اشاره می‌کند که مستقیماً بخشی از ساختار دولت محسوب نمی‌شود اما نقش بسیار مهمی به‌عنوان واسطه بین فردْ فردِ مردم و قوای حاکم و حتی خود جامعه ایفا می‌کند. بسیاری از سازمان‌های مردم‌نهاد، غیر انتفاعی و مستقل از دولت هستند و بودجهٔ این سازمان‌ها از راه کمک‌های مردمی و در مواردی نیز با کمکِ سازمان های دولتی ، دولت یا ترکیبی از این روش‌ها و در قالب پروژه‌های مشترک تأمین می‌شود.
اگرچه انجمن های داوطلبانه شهروندان در سراسر تاریخ وجود داشته‌اند، سازمان‌های غیردولتی اغلب به همان منوال که امروزه، به ویژه در سطح بین‌الملل دیده می‌شوند، در دو قرن اخیر توسعه یافته‌اند. یکی از اولین سازمان‌های این چنینی، صلیب سرخ جهانی است که در سال 1863 تأسیس شد. عبارت «سازمان‌های غیردولتی» با تأسیس سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۵ که محتوای آن در ماده ۷۱ از فصل ۱۰ منشور سازمان ملل آمده‌است، به وجود آمد.
برای آگاهی از نقش شورایی سازمان‌هایی که نه دولت هستند و نه کشورهای عضو سازمان به وضعیت شورایی مراجعه کنید. اولین تعریفی که از «سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی»(INGO) ارائه شده‌است مربوط می‌شود به قطعنامه ۲۸۸ (۱۰) ECOSOC به تاریخ 27 فوریه 1950 که در آن اینچنین آمده‌است «هر گونه سازمان بین‌المللی که از طریق پیمان و معاهده بین‌المللی ایجاد نشده‌است». نقش اساسی سازمان‌های غیردولتی و دیگر «گروه‌های اصلی» در توسعه پایدار در ماده ۲۷ دستور کار ۲۱ به رسمیت شناخته شده‌است، که منجر به توافقات جدید و بازبینی شده برای روابط شورایی بین سازمان ملل و سازمان‌های مردم‌نهاد شد.
فرایند جهانی سازی در قرن بیستم موجب اهمیت یافتن سازمان‌های مردم‌نهاد شد. امکان حل خیلی از مشکلات داخلی یک کشور وجود نداشت. معاهدات بین المللی و سازمان‌های بین‌المللی از قبیل سازمان تجارت جهانی بیش از حد بر منافع مؤسسات مالی بزرگ متمرکز بودند. در اقدامی برای متعادل کردن این روند، سازمان‌های غیردولتی با تأکید بر مسائل بشردوستانه ، کمک به توسعه و توسعه پایدار تأسیس شدند که نمونه بارز آن مجمع اجتماعی جهانی است که هر ساله در ماه ژانویه در داووس برگزار می‌شود و رقیب مجمع اقتصادی جهانی محسوب می‌شود. پنجمین اجلاس اجتماعی جهان در پورتو آلگر برزیل برگزار شد و نمایندگان بیش از ۱۰۰۰ سازمان غیردولتی در آن شرکت کردند…
سازمان های مردم نهاد شهرستان نور :
1- جمعیت مردم نهاد پرچم داران مهربانی : با فعالیت نیکوکاری و امور خیریه
2- انجمن مردم نهاد جویندگان نشاط و تندرستی: فعالیت اجتماعی و ورزشی
3- انجمن مردم نهاد نوید آرامش فردا : فعالیت اجتماعی (آسیب اجتماعی و مواد مخدر )
سازمان های مردم نهاد شهرستان محمود آباد :
1- سازمان مردم نهاد فیاض بخش : فعالیت توانبخشی معلولین
2- سازمان مردم نهاد مهرآوران کهریزک : فعالیت مرکز نگهداری سالمندان
3- سازمان مردم نهاد جوانمردان مولا علی : فعالیت خیریه کمک به اعتیاد
4- سازمان مردم نهاد خانه مهدی : فعالیت حمایت از کودکان بی سرپرست
5- سازمان مردم نهاد آبشار عاطفه ها : فعالیت اجتماعی و سلامت محور
6- سازمان مردم نهاد موسسه خیریه شفاء السائلین : فعالیت اجتماعی و سلامت محور
7- سازمان مردم نهاد جمعیت همیاران سلامت روان بهار دلان : فعالیت سلامت روان
روستای کردآباد بعد از روستاهای جوربند ، آهودشت و شیرکلا از نظر جمعیت ، چهارمین روستا در بخش چمستان و دهمین روستا در شهرستان نور است .
این روستا در سال ۱۳۸۵ دارای ۱۰۸۷ نفر جمعیت و ۲۹۲ خانوار بود که جمعیت مردان (۵۳۳ نفر) آن از جمعیت زنان (۵۵۴ نفر) کمتر است . نکته قابل توجه و متفاوت این روستا با روستاهای دیگر شهرستان نور بیشتر بودن جمعیت زنان از مردان است .
در سرشماری رسمی عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۵ جمعیت روستای کردآباد ۱۲۹۰ نفر و ۳۰۰ خانوار می باشد . ترکیب جنسیتی جمعیت این روستا مانند ده سال قبل تغییری نکرده و جمعیت زنان (۶۵۹ نفر ) بیشتر از جمعیت مردان(۶۳۱ نفر) است. طی ۱۰ سال ۲۰۰ نفر به جمعیت این روستا اضافه شده و در دهه ۶۵تا۷۵ و ۷۵ تا ۸۵ این روستا افزایش جمعیت قابل توجهی بوده است و عمده مهاجرین به این روستا از دهستان #لاویج بوده اند.
نکته قابل توجه این است که با نام کردآباد بغیر از روستای کردآباد شهرستان نور در 12 شهرستان دیگر در ایران نیز روستایی با همین نام وجود دارد .
شهرستان هایی که در ایران روستایی با نام کردآباد در آنها وجود دارند عبارت است از : شهرستان اسکو در آذربایجان شرقی ، شهرستان اصفهان در استان اصفهان ، شهرستان تفت در استان یزد ، شهرستان سوادکوه در استان مازندران ، شهرستان طبس در استان خراسان جنوبی ، شهرستان علی آباد در استان گلستان ، شهرستان فراهان در استان مرکزی ، شهرستان فومن در استان گیلان ، شهرستان کبودرآهنگ در استان همدان ، شهرستان مهریز در استان یزد ، شهرستان میامی در استان سمنان و شهرستان نهبندان در استان خراسان جنوبی .
پیاده روی مهمترین امکان برای مشاهده مکان ها ، فعالیت ها ، شور و تحرک زندگی ، کشف ارزش ها و جاذبه های نهفته در محیط را فراهم می کند.خیابان های پیاده برای اولین بار در اواخر دهه ۱۹۴۰ در اروپا و در جریان بازسازی بعد از جنگ جهانی دوم شکل گرفت.
اولین خیابان پیاده، جاده لندن در نورویچ است که در سال ۱۹۵۷ پیاده مدار شد. فروین (۱۹۷۱) ، پوشگراف و زوپن(۱۹۷۵) ، برامبیلا و لانگ(۱۹۷۷) ، اپلیارد(۱۹۸۱) ، گهل(۱۹۸۷) و هاس کلاو(۱۹۹۰) از جمله اندیشمندانی هستند که در ابتدا به پیاده مداری در شهر پرداختند.(شیخ اعظمی و مردانی، ۱۳۹۷ ، ۳)
منبع ؛ شیخ اعظمی ، علی و مردانی ، معصومه ، ۱۳۹۷ ، نقش پیاده مداری در ارتقاء هویت شهری ، مطالعه موردی محله ۱۵ خرداد شهر تهران ، اولین همایش ملی بومی سازی تحقیقات در توسعه علمی کشور ، دانشگاه علامه محدث نوری ، ایران
داشتن شهر خلاق نهایت آرزوی هر جامعه ایی است که در آن فعالیت های نو رخ می دهد . شهر خلاق در قرن 21 به معنای شهروندان و مدیران شهری خلاق است. مفهوم شهر خلاق از میانه ی دهه ی 1990 به بعد ، ابتدا در بریتانیا و سپس در آمریکا ، تبدیل به یک پارادایم معمول و یک مدل جدید از گرایش به برنامه ریزی سیاست های شهری شده است . لندری و فلوریدا از مبدعین اصلی مفهوم شهر خلاق هستند.البته دبور را نباید فراموش بکنیم که در سال 1967 بحثی تحت عنوان شهر تماشایی یا شهر نمایش را مطرح کرد . آلن اسکات نیز بعد از ریچارد فلوریدا در سال 2007 به مفهوم شهر خلاق پرداخت (شیخ اعظمی و نجم ، 1398 ، 4-3)
منبع :
شیخ اعظمی ، علی . نجم ، فاطمه . 1398 ، مقدمه ایی بر شهرهای خلاق و کیفیت زندگی شهری ، اولین کنفرانس بین المللی و دومین کنفرانس ملی به سوی شهرسازی ، معماری ، عمران و هنر دانش بنیان ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات ، ایران
The world's population is rapidly aging, and this change has mainly occurred in the first century of the third millennium in developing countries. Human daily life involves relationships, social interactions, and activities in a form of built spaces and sustainable development must continue in line with this trend. In the past two decades, sustainable development has been considered a political, professional, and academic issue. Sustainable development has several dimensions, one of which is a sustainable social development, and issues related to the elderly are important in sustainable social development. Furthermore, urban areas are the main centers of economic, social, and political growth in any country They are regarded as the most attractive sites for creating wealth, employment, creativity, and innovation (Sheikhazami , Aliakbari,2020,63)
Reference :Sheikhazami,ali . Aliakbari, Soha , 2020 , Evaluating Sustainable Neighborhood Development for the Elderly with Emphasis on Physical and Social Sustainability: Case Study: Neighborhoods in District 8 of Tehran, Space Ontology International Journal, Vol. 9, Issue 2,, 63- 78
