ایران در سال ۲۰۰۹ از نظر شاخص تبعیض جنسیتی در گزارش مجمع جهانی اقتصاد در میان ۱۳۴ کشور در ردیف ۱۲۸ قرار گرفت و در سال ۲۰۰۷ از لحاظ شاخص GEM که مرتبط با میزان مشارکت زنان میباشد در رتبه ۸۷ از میان ۹۳ کشور محاسبه شده قرار داشت، در سال ۲۰۰۶ ایران از نظر شاخصهای توسعه مسایل زنان، در رتبه ۸۴ قرار داشت و میزان درآمد مردان بهطور متوسط دو و نیم برابر زنان بود .
میزان بیکاری زنان در سال2006 تقریبا ۱۷۰ درصد مردان بودهاست.طبق گزارش مرکز آمار ایران، در ۱۳۹۷ از صد در صد جمعیت شاغل در ایران ۱۸٫۲ درصد یعنی حدود ۴٫۳۴ میلیون را زنان تشکیل میدهند. از ۳ میلیون ۲۶۰ هزار نفر بیکار، ۱۰۱۰۶۰۰ یعنی ۳۱ درصد را زنان تشکیل میدهند. بر اساس همین گزارش نرخ مشارکت اقتصادی زنان ایران ۱۰ درصد کمتر از زنان خاورمیانه است ، اما زنان بسیاری در انقلاب ۱۳۵۷ شرکت داشتند.
زنان در جامعه حال حاضر ایران از نظر اشتغال به دو گروه زنان شاغل و زنان خانه دار تقسیم می شوند.هریک از این گروه با مشکلات عدیده ایی روبرو هستند که برخی خانوادگی و برخی اجتماعی است . با بدتر شدن وضعیت اقتصادی کشور یکی از اقشاری که در کار خود با مشکل مواجه می شوند زنان خانه دار هستند ، زیرا در بحران های اقتصادی مدیریت اقتصادی خانواده در جامعه ایران که بیشتر در اختیار زنان خانه دار است قطعا دستخوش بحران خواهد شد . این قشر ، طبقه ایی از اجتماع هستند که نتنها مدیریت اقتصادی خانواده بلکه مدیریت اجتماعی ، عاطفی و تربیتی خانواده را نیز برعهده دارند . مشکلات حال حاضر کشور ایران سازمان خانواده را نشانه رفته است و مدیران ارشد کشور اگر این نگاه را نداشته باشند قطعا آینده ایران را دستخوش بحران کرده اند .